Efemera Müzayedesi

Eğitim Tarihi

Eğitim Tarihi, kırık var

Eğitim Tarihi

Eğitim Tarihi

Amin Alayı, Osmanlı döneminde çocukların özellikle sıbyan mektebine (ilkokula) başlaması vesilesiyle düzenlenen görkemli bir tören olup, eğitime verilen önemi ve dini ritüellerin toplumsal yaşamdaki yerini gösterirdi. Çocuk, süslenmiş kıyafetlerle ailesi, hocası ve arkadaşları eşliğinde tekbirler ve salavatlar eşliğinde bir cami veya tekkeye götürülerek dualarla eğitim hayatına adım atardı. Özellikle şehzadeler için düzenlenen bu alaylar, geniş halk katılımıyla büyük bir şölen havasında geçerdi. Eğitime başlamanın kutsallığını vurgulayan bu gelenek zamanla kaybolsa da, Anadolu’nun bazı bölgelerinde benzer ritüeller farklı biçimlerde yaşatılmaktadır.

soldaki yırtık tamirli

solda kırık var

Athenagoras I (1886-1972), Osmanlı İmparatorluğu'nun Epir bölgesinde doğmuş, Ortodoks dünyasında önemli bir dini lider olarak 1948-1972 yılları arasında Ekümenik Patrik olarak görev yapmıştır. Amerika'daki Rum Ortodoks topluluğunu güçlendirdikten sonra patrik seçilen Athenagoras, Ortodoks dünyasının birliğini sağlamaya çalışmış ve Katolik Kilisesi ile ilişkileri iyileştirmek için büyük çaba harcamıştır. 1964'te Papa VI. Paul ile Kudüs'te buluşarak, Ortodoks ve Katolik Kiliseleri arasındaki tarihi ayrılığı yumuşatan adımlardan birini atmıştır. Diyalog ve barış yanlısı tutumuyla tanınan Athenagoras, 1972'de İstanbul’da hayatını kaybetmiş ve Ortodoks dünyasında önemli bir iz bırakmıştır.

​Celal Bayar, 1937 yılında Türkiye Cumhuriyeti'nin Başbakanı olarak, Türkiye-Yunanistan ilişkilerini güçlendirmek ve Batı Trakya'daki Türk toplumu ile temaslarda bulunmak amacıyla Yunanistan'a resmi bir ziyaret gerçekleştirmiştir. Bu ziyaret kapsamında Selanik, Kavala ve Drama gibi şehirleri gezen Bayar, özellikle Drama'daki Türk azınlıkla görüşerek onların sorunlarını dinlemiş ve Türkiye'nin destekleyici tutumunu göstermiştir. Bu dönemde, Türkiye ve Yunanistan arasında 1930'lardan itibaren gelişen dostane ilişkiler çerçevesinde, mübadele sonrası kalan Türk azınlığın durumu önemli bir konu olarak ele alınmıştır. Celal Bayar'ın bu ziyareti, iki ülke arasındaki dostane ilişkileri pekiştiren diplomatik bir adım olarak değerlendirilmiş ve aynı zamanda ekonomik iş birliklerinin geliştirilmesine yönelik görüşmeler yapılmıştır.​

İsrail’in kuruluş yıllarında (1940’lar ve 1950’ler), tarım eğitimi ve kibbutz sistemi ülkenin kalkınmasında kritik bir rol oynadı. Göçmenlerin tarımsal üretime adapte olmaları için Mikveh Israel Tarım Okulu gibi kurumlar eğitim verdi ve modern tarım teknikleri geliştirildi. Kibbutzlar, tarımsal üretimin yanı sıra sanayi ve hizmet sektörlerine de yayılarak ekonomik büyümeye katkı sağladı. Bu süreçte İsrail hükümeti, tarımsal kalkınmayı destekleyen politikalar uygulayarak, ülkenin gıda güvenliğini ve kırsal yerleşimlerin sürdürülebilirliğini sağlamayı hedefledi.---Yahudi

Arkasında Ladino Dilinde İsrail Ramla'da 1 Mayıs İşçi Bayramı Kutlaması Hatırası yazılı, Sol Tarihi----Ramla, Tel Aviv'in yaklaşık 20 kilometre güneydoğusunda bulunan bir şehirdir.---Yahudi

Yom Ha'atzmaut (İsrail Bağımsızlık Günü), İsrail’in 14 Mayıs 1948’de bağımsızlığını ilan etmesini anmak için İbrani takvimine göre 5 İyar’da kutlanan ulusal bayramdır. Miladi takvimde her yıl farklı bir güne denk gelir ve 1953 yılında 5 İyar, 20 Nisan’a karşılık gelmiştir. Kutlamalar, Herzl Dağı’nda İsrail Bayrağı’nın göndere çekilmesiyle başlar ve ardından askeri törenler, hava gösterileri, sokak partileri, konserler ve geleneksel mangal etkinlikleriyle devam eder. İsrail Devleti, bu günde bilim, sanat, kültür ve topluma katkı sağlayan kişilere en prestijli ödülü olan İsrail Ödülü’nü (Israel Prize) takdim eder. Ayrıca İsrail Savunma Kuvvetleri (IDF), askeri kışlalarını halka açarak vatandaşlara orduya dair bilgi edinme fırsatı sunar. 1953 yılında kutlanan Yom Ha'atzmaut, İsrail’in bağımsızlığının 5. yılı olması nedeniyle büyük önem taşımaktaydı; bu kutlamalarda özellikle yeni göç dalgaları, tarım yerleşimlerinin genişlemesi ve savunma gücünün gelişimi vurgulandı. Günümüzde de Yom Ha'atzmaut, İsrail’deki en büyük milli bayramlardan biri olarak coşkuyla kutlanmaktadır.

Rehovot → 7 km Rishon LeZion → 13 km Tel Aviv → 13 km Wadi Sorek (Nahal Sorek) → 42 km--- Fotoğraf Nes Tziona şehrinde çekilmiş olmalıdır. Nes Tziona, Tel Aviv ile Rehovot arasında yer alan ve tarihi olarak tarım yerleşimleriyle bilinen bir bölgedir.

Arkası İbranice kaşeli

Zonguldak ilinin Karadeniz Ereğli ilçesinde bulunan Ereğli Demir ve Çelik Fabrikaları T.A.Ş. (ERDEMİR), Türkiye'nin sanayileşme sürecinde önemli bir rol oynamıştır. 1950'li yıllarda, Türkiye'nin sanayileşme hamlesi kapsamında yassı çelik ürünlerine olan talebin artması ve bu ürünlerin ithalatının ülke ekonomisine getirdiği yük, yerli üretim tesislerinin kurulmasını zorunlu hale getirmiştir. Bu doğrultuda, 1959 yılında Sanayi Bakanlığı tarafından oluşturulan bir heyet ve ABD'li Koppers Associates SA şirketi, yassı çelik üretecek bir tesisin fizibilite çalışmalarına başlamıştır. 12 Şubat 1960 tarihinde Kurucular Anlaşması imzalanmış ve 28 Şubat 1960 tarihinde kabul edilen 7462 sayılı kanunla ERDEMİR'in kurulması için Bakanlar Kurulu'na yetki verilmiştir. 11 Mayıs 1960 tarihinde ise şirketin kuruluşu resmen tescil edilmiştir. Fabrikanın inşaat çalışmaları Haziran 1961'de başlamış ve 42 ayda tamamlanarak, 15 Mayıs 1965 tarihinde yıllık 0,5 milyon ton ham çelik ve 0,4 milyon ton yassı çelik üretim kapasitesiyle üretime geçmiştir. ERDEMİR, kuruluşundan bu yana gerçekleştirdiği yatırımlar ve kapasite artırımlarıyla Türkiye'nin en büyük yassı çelik üreticisi konumuna gelmiş ve ülkenin sanayileşme sürecine önemli katkılarda bulunmuştur.

üstte hafif yırtık

sağda kırık var

Meşhur Aşık Ruhsati'nin Köyü---Deliktaş, Sivas il merkezine bağlı küçük ve kırsal bir köydür; adını muhtemelen çevresindeki doğal bir kaya oluşumundan, yani “deliği olan taş” anlamına gelen bir coğrafi unsurdan almıştır. Geleneksel olarak tarım ve hayvancılıkla geçinen köy, düşük nüfusu ve sade yaşamıyla Sivas’ın bozkır dokusunu yansıtır. Yerleşimin geçmişi Osmanlı veya erken Cumhuriyet dönemine kadar uzanabilir; ancak adı gibi sessiz ve mütevazı bir yerleşim olarak bugüne ulaşmıştır. Adı Anadolu’nun birçok yerinde geçen benzer “Deliktaş” köyleriyle ortak bir kültürel coğrafya mirasına da işaret eder.